Surprise, it's a twin!

Kwaheri (=goede avond) iedereen!

De tijd vliegt hier en voor ik het goed en wel besef, is er al reeds een week voorbij!

Vorig weekend hebben we gezorgd voor een goed relax-weekend, zodanig dat we met volle batterijen konden beginnen aan onze 3 nachten. Wij hebben deze week maandag, dinsdag en woensdag nachten gelopen. De nachtshiften hier (13uur), zijn wel veel langer dan de nachtshiften in België (10uur). Dit komt omwille van het feit, dat de vroedvrouwen willen dat wij aankomen voor het donker en pas terug vertrekken wanneer het licht is. Dit voor onze eigen veiligheid.

Wanneer ik aankwam op onze eerste nacht, wist ik niet goed wat ik moest verwachten. Ik heb in België ook nog nooit nachtshiften gelopen, dus ik had echt helemaal geen idee hoe zo een nachtshift verloopt. De vroedvrouwen waren zeer blij om ons te zien, aangezien de nachten hier altijd het drukste en het zwaarste zijn. Ik werd zeer goed opgevangen door de vroedvrouwen en zij maakte mij snel duidelijk wat er van mij werd verwacht tijdens een nachtdienst. De nachtdienst verloopt eigenlijk grootschalig hetzelfde als een dagdienst. Waar ik echter wel van schrok, was het feit dat de vroedvrouwen hier beurtelings gaan slapen tijdens de nachtdienst. Ik was hier niet van op de hoogte en schrok wanneer ik plots een vroedvrouw hoorde snurken in onze kleedkamer. Na een gesprek met een vroedvrouw, kwam het naar boven dat de eerste shift gaat slapen rond een uur of 11-12 uur. Om 3 uur is de wisseling van de wacht en worden de slapende vroedvrouwen gewekt en gaan de andere vroedvrouwen slapen tot een uur of 6- half 7. Door het feit dat er een deel van het medisch team gaat slapen, waren we plotseling met minder. Hierdoor kregen wij als studenten een grote(re) verantwoordelijkheid.

De nachtshiften zijn inderdaad veel drukker dan de dagdiensten. Ik heb de mogelijkheid gehad tijdens de eerste nachtdienst om 4 bevallingen zelfstandig te mogen uitvoeren. In het totaal heb ik tijdens mijn nachtshiften 8 bevallingen kunnen uitvoeren. De grootste ervaring en leermoment heeft zich voorgedaan tijdens de eerste nacht. Het was rond een uur of half 3 en de nachtdienst begon stilletjes aan zijn tol te eisen. Plotseling was het tijd voor een bevalling en begon ik rustig al het nodige materiaal klaar te nemen. Tijdens het steriel aankleden, vertelde de vroedvrouwen mij nog een belangrijk detail. Mevrouw ging bevallen van een tweeling. Ik was in één klap wakker en besefte dat ik extra hulp nodig had, ik riep dus snel Dana om extra hulp. De bevalling verliep echter op zich wel heel vlot. Het eerste kindje (een meisje, 2 kilo 200 gram) kwam in hoofdligging ter wereld en deed het heel goed. Nu was het spannend want we wisten dat het tweede kindje een stuitligging kon zijn. Na vaginaal onderzoek, werd ons vermoeden bevestigd. Het volgende kind lag inderdaad in stuitligging. Ook dit kindje (een jongetje, 1 kilo 700 gram) werd vlot (met zijn poep eerst) geboren en deed het zeer goed. Desondanks dat ik nog nooit een tweeling- of een stuitbevalling heb gezien, laat staan heb mogen uitvoeren, verliep deze bevalling in een zeer serene en rustige omgeving. Er was geen sprake van stress of heisa. Het is pas wanneer het goed en wel was doorgedrongen bij mij, dat ik besefte wat een unieke leerervaring ik hier heb gekregen. Dit is een ervaring die je als student in België niet kan beleven. Wij hebben van de lokale vroedvrouwen dan ook een grote verantwoordelijkheid gekregen en ik ben hun hier zeer dankbaar voor!

Na onze nachtdienst op dinsdag, zijn we snel ons bed ingekropen om enkele uren te kunnen slapen. Onze nachtrust was echter maar van korte duur, want woensdagnamiddag brachten we een bezoek met alle medische vrijwilligers van Projects Abroad, aan het snakepark en een ziekenhuis dat slangenbeten verzorgt. Dit was een zeer interessante uitstap, aangezien wij in België (normaal gezien toch) niet in contact komen met slangenbeten. Het was wel zeer triestig om te zien hoe jonge kinderen tijdens het spelen met hun vriendjes, gebeten worden door een slang. Wat mij ook verbaasde, was het feit dat de lokale bevolking (die toch regelmatig in contact komen met slangen) niet goed geïnformeerd worden over hoe ze met deze beten moeten omgaan. In het ziekenhuis hebben we geleerd dat er maar 1 manier is om met zo een beet om te gaan en dat is binnen de 24 uur naar het ziekenhuis komen, voor een antigifkuur. We hebben veel lelijke wonden gezien, die konden vermeden worden, wanneer de mensen onmiddellijk naar het ziekenhuis waren gekomen. Veel mensen proberen eerst hun wonde te genezen met wat zelfgemaakte crèmes of drankjes, vooraleer ze naar het ziekenhuis komen. Na het bezoek aan het ziekenhuis, hebben we een klein museum bezocht. Dit museum gaf ons meer inzicht en kennis over de cultuur van de Massai. Zo heb ik geleerd dat de besnijdenis bij jongens en meisjes ook hier nog steeds gebeurd en dat er een bepaalde klederdracht is, naargelang geslacht, leeftijd en status.

Na deze vermoeiende dagen, hadden we nog wat slaap in te halen. Wel zijn we donderdagavond nog eens met een aantal vrijwilligers van Projects Abroad samen gekomen in een lokaal barretje, namelijk de Via Via. Dit is een zeer gezellig, typisch Afrikaans barretje. Wat het er zeer gezellig maakt, is het feit dat er een live band optreedt.

Vandaag heb ik voor de eerste keer een bezoekje gebracht aan de Massai markt. Dit was werkelijk fenomenaal. Ik keek echt mijn ogen uit! Zoveel kleine kraampjes, met zoveel souvenirs op zo een ‘kleine’ locatie. Een echt paradijs voor de shopfanaat. Ik had dus al de mogelijkheid om een aantal souvenirs te kopen.

Zo, dit was mijn week in een notendop. Veel leesplezier en tot volgende week!

Groetjes,
Jana