Eerste week in Tanzania

Hallo,

De eerste week in Tanzania is al reeds bijna voorbij, tijd dus om jullie eens op de hoogte te brengen. :)

De heenvlucht naar Kilimanjaro was geen lachertje. Veel te lang op een veel te kleine vlieger. Eens geland in Dar es Salaam, kwamen we al direct in contact met de Afrikaanse cultuur. We moesten er hard op letten om onze westerse stress en punctualiteit achter ons te laten. Alles verloopt hier op het gemak en dat was zeer hard wennen in het begin. Na een week zijn we hier echter wel al aangepast.

De mama van ons gastgezin, verstaat geen Engels en de communicatie verloopt dus met veel gebarentaal. Dit zorgt vaak voor veel grappige taferelen. :) We hebben na deze week al wel reeds veel basiswoordjes Swahilli geleerd. Hierdoor kunnen we ons al wat uit de nood helpen.

Projects heeft ons op dag 2 rondgeleid in het stadje en het Mount Meru Hospital. We keken onze ogen uit. De eerste 2 dagen hadden we heel veel last van de cultuurshock en vroegen we af of we hier wel thuis hoorden. Gelukkig begint alles na deze week op zijn plooien te vallen.

De eerste dag in het ziekenhuis keken we onze ogen uit. Het verschil in omgang tussen de vroedvrouwen en de cliënten tegenover in België, is enorm. Ik was wel zeer hard geschrokken wanneer de vroedvrouw sloeg op de barende vrouw, omdat zij niet efficiënt meeperste. Ook zijn we al een paar keer terug geroepen door de vaste vroedvrouwen, wanneer wij de barende vrouwen wilde helpen. De barende vrouwen moeten bijna alles zelf doen en wij mogen echt pas helpen op het einde. We mogen de vrouwen pas helpen wanneer het hoofd van het kind zichtbaar is. Wat zeer hard wennen is, is het feit dat we de barende vrouwen niet tussentijds mogen onderzoeken. Het is zeer hard wennen dat je de vrouwen niet kan begeleiden en opvolgen zoals in België. Toen we aankwamen in het ziekenhuis, viel het ons op dat er zeer veel vrijwilligers in het ziekenhuis aanwezig waren. Hierdoor kregen we deze week niet veel leerkansen. Ik heb deze week echter al wel een meisje op de wereld mogen zetten. :) We hebben met alle vrijwilligers overlegd en besloten om dag- en nachtshiften te werken. Volgende week beginnen we met dagshiften. We krijgen hier heel veel vrijheid en verantwoordelijkheid, maar we kunnen altijd wel rekenen op de vaste vroedvrouwen en ze houden ons goed in het oog. Ze zijn altijd bereid om vragen te beantwoorden, ons dingen uit te leggen en in te grijpen wanneer zij dit nodig vinden.

Donderdag zijn alle vrijwilligers van Projects Abroad samen gekomen met elkaar om Pizza te eten. Het was zeer leuk om de verhalen te horen van vrijwilligers die hier al een ruime tijd zitten. Zij vertelde ons, dat zij juist hetzelfde gevoel hadden de eerste week, maar dat dit wel ging beteren. Effectief, na deze week kan ik zeggen dat ik geniet van hier te zijn.

Vandaag hebben we een lui-lekker-dagje gehouden en zijn we gaan zwemmen in het Mount Meru Hotel hier vlak bij. Heerlijk om je eens te kunnen verfrissen in deze 30°. Ook hebben we onszelf (nog eens) verwend met een lekkere lunch. Wat onze dag HELEMAAl compleet maakte, was het feit dat we ons na één week eindelijk eens konden douchen. :) Het wassen in emmers is eens een ervaring, maar een douche bij deze hitte, doet toch eens deugd!

I'll keep you posted!
Veel groetjes en liefs,
Jana